Te snel blij met de Raad van State

Na de uitspraak van de Raad van State op 18 november jl. ging er gejuich op. De winning van gas uit het Groningen-veld mocht in de periode 1 oktober 2015 tot en met eind september 2016 niet meer zijn dan 27 miljard kubieke meter. Dat was de reden voor gejuich. Ik vond echter iets anders heel belangrijk. De Raad van State heeft vastgesteld dat de risico’s om te overlijden in het aardbevingsgebied groter zijn met de overstromingsrisico’s die in delen van het rivierengebied bestaan. De commissie-Meijdam ging, evenals Hans Alders, ervan uit dat de risico’s even groot zouden zijn. Door de uitspraak van de Raad van State is het fundament onder de rapporten van de commissie-Meijdam en van Hans Alders weggeslagen en hangen de adviezen en plannen in de lucht.

Het getal van 27 miljard kubieke meter gas is weliswaar minder dan tot nu toe geoorloofd was, maar is dit veilig voor de Groningers? Dat is helaas niet het geval. In het NAM-rapport Hazard and Risk Assessment for Induced Seismicity in Groningen Interim Update November 2015, 16 november 2015 ( http://feitenencijfers.namplatform.nl/onderzoeksrapporten/) staat namelijk op pagina 79 figuur 4.7. Die figuur gaat over het seismisch moment, zeg maar de hoeveelheid energie die vrij kan komen bij een aardbeving. De omvang van de gaswinning is uitgedrukt in BCM. Dat staat voor miljard kubieke meter. We zien dat het voor de seismische energie gemiddeld nauwelijks wat uitmaakt of men de komende jaren minder gas uit de grond haalt. En het seismische moment daalt gemiddeld ook niet echt. Er zijn grote schommelingen mogelijk in de uitkomsten. Dat zijn de schaduwgebieden in de figuur. Het kan dus veel erger worden de komende jaren. We moeten rekening blijven houden met zware aardbevingen, ook als de regering en de NAM gehoorzamen aan de Raad van State. Door de uitspraak van de Raad van State is Groningen niet veilig geworden.

raad-van-state-seismic
(klik voor vergroting)

Auteur: Herman Damveld

Herman Damveld woont in Groningen en is zelfstandig onderzoeker en publicist over energie. Vanaf 1976 houdt hij zich bezig met plannen voor ondergrondse opslag van kernafval. Hij heeft daar veel over gepubliceerd. In 1996 kwam hij ook rapporten tegen over ondergrondse opslag van CO2 en ziet veel overeenkomsten tussen hoe de overheden omgaan met kernafval en met CO2. De zonnepanelen van Damveld maken meer stroom dan hij gebruikt en hij is dus stroomproducent.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.