De SP zegt in het concept-verkiezingsprogramma tegen kernenergie te zijn, maar pleit stilzwijgend voor kernenergie. Herman Damveld, zelfstandig onderzoeker en publicist over energie, legt uit hoe dat zit.
In het conceptverkiezingsprogramma van de SP staat:
“De komende vier jaar komt er een moratorium op kolencentrales en kerncentrales. Voor kernafval kiezen we niet voor ondergrondse opslag, maar zetten we in op hergebruik dan wel het bewerken tot isotopen die minder (lang) gevaarlijk zijn.”
Dat klinkt mooi, maar wat betekent een moratorium? Dat de komende vier jaar niet begonnen mag worden met de bouw van kolen- en kerncentrales, maar daarna wel? En dat terwijl het om economische redenen hoe dan ook niet gaan gebeuren dat een bedrijf nieuwe centrales gaat bouwen. Niet voor niets is recent nog de bouw van een kerncentrale in Zeeland afgeblazen.
En wat betekent de passage over het hergebruik van kernafval? Dat komt er op neer dat de SP gaat pleiten voor de bouw van een nieuwe opwerkingsfabriek, waar de verschillende radioactieve isotopen zoals plutonium en americium van elkaar worden afgescheiden. Dergelijke fabrieken staan in Engeland en Frankrijk en zijn daar nogal omstreden omdat het plutonium geschikt is voor kernwapens.
Dan het bewerken van de afgescheiden radioactieve stoffen worden bewerkt. De bewerking is het beschieten van de radioactieve stoffen en dat moet in een kerncentrale, bij voorkeur in snelle kweekreactoren. Die zijn er nu niet. De kweekreactor te Kalkar is omgebouwd tot pretpark. Om dat beschieten uit te voeren moet er dus zo’n snelle kweekreactor gebouwd worden. In feite pleit de SP stilzwijgend voor nieuwe kerncentrales.
