In januari 2014 ontstond de dialoogtafel over aardgas en aardbevingen. Die tafel was naar een idee van Hans Alders om verschillende groeperingen bij elkaar te brengen en zo tot één standpunt te komen. In de loop van 2015 werd Hans Alders benoemd tot Nationaal Coördinator Groningen over aardgas. En hij blies de dialoogtafel op. Dat blijkt uit een email van een staflid van de dialoogtafel aan mij. Ik had gevraagd of men zich met de veiligheid van de scholen bezig hield en kreeg ongevraagd een uitgebreid antwoord. Met toestemming van het staflid zal ik hierna enkele passages uit de email citeren, die een onthullende inkijk geven in bestuurlijk gedoe.
Enkele groeperingen die in de Dialoogtafel zaten, zoals de Natuur en Milieufederatie Groningen, wilden hun activiteiten voortzetten in het op te richten Gasberaad. Wil dat Gasberaad wat kunnen doen, dan is er geld nodig voor inhoudelijke ondersteuning. Maar dat geld stelt de overheid niet ter beschikking. Ook dat schrijft het staflid.
De Stichting Co2ntramine was vanaf het begin niet positief over de Dialoogtafel. Co2ntramine heeft naar voren gebracht dat de Dialoogtafel alleen maar zin had als onder meer de verschillende deelnemende groeperingen financieel gelijkwaardig zijn en ook eigen onderzoek kunnen laten uitvoeren. De regering, die besloot dat de Dialoogtafel er moest komen, wilde en wil de financiële gelijkwaardigheid echter niet.
Geachte heer Damveld,
Allereerst hartelijk dank voor uw reactie naar aanleiding van onze Nieuwsbrief. Ik begrijp uw verbazing. De beeldvorming over de (beëindiging van de) Dialoogtafel is de afgelopen maanden diffuus geweest. Het is zelfs voor ons nauwelijks nog uit te leggen.
Toch een poging:
Met de aankondiging van de komst van een Nationaal Coördinator Groningen (NCG) kondigden de overheden aan dat zij niet meer afzonderlijk aan Tafel zouden blijven zitten maar dat de NCG námens de overheden aan de Dialoogtafel zou deelnemen. Dat leek logisch, aangezien de NCG het samenwerkingsverband ís van gemeenten, provincie en Rijk.Met de benoeming van dhr. Alders verdwenen Rijk, provincie en gemeenten dus van de Dialoogtafel. Vervolgens bleek de NCG zelf er een iets andere opvatting op na te houden. Hij claimde dat hij níet namens de overheden sprak maar dat hij ‘zichzelf’ was. Hij stelde dat hijzelf zowel met de overheden als de maatschappelijke organisaties zou gaan praten. In feite splitste hij de Dialoogtafel in een overheidsdeel en een ‘maatschappelijk’ deel waarbij de NAM (ook deelnemer aan de Dialoogtafel) eruit valt. Daar voert hij alleen en alleen hij de gesprekken mee. Je zou kunnen zeggen dat we daarmee terug waren bij de oude, institutionele verhoudingen (maar dat is mijn waarde oordeel). Hoe dan ook, de volgende conclusie van de NCG was dat de Dialoogtafel nu ‘dood’ was. Immers dat was het overleg waar overheden en maatschappelijke organisaties elkaar troffen. “En aangezien de overheden eruit zijn gestapt bestaat het nu niet meer” (?!). Er moest een nieuw overlegorgaan komen: de maatschappelijke stuurgroep. In oktober werd afgesproken dat de maatschappelijke bezetting van de Dialoogtafel deel zou nemen aan de ‘maatschappelijke stuurgroep’. Wat precies de rol, positie, taak of opdracht van die maatschappelijke stuurgroep moest zijn was onhelder. De NCG bleef herhalen dat hij met bestuurders wilde ‘praten’ in de bestuurlijke stuurgroep en met maatschappelijke organisaties in de ‘maatschappelijke stuurgroep’. Van besluitvorming was in beide gevallen volgens hem geen sprake.
Enfin. Is het nog te volgen? De maatschappelijke organisaties hadden intussen bedacht dat wanneer de overheid zo duidelijk aan het ‘blokvormen’ was, het misschien verstandig was om ook ‘aan de andere kant’ meer een blok te vormen. Onder het motto: ‘samen we sterker’ hebben zij het Gasberaad bedacht. Dat is verder (nog) niks, geen stichting oid. Maar vooral een afspraak om samen op te trekken. Het Groninger bodem Beweging (GBB) was toen al van Tafel, maar is actief benaderd door het Gasberaad om ook mee te doen. Het GBB heeft aangegeven daar voorlopig niet voor te voelen omdat ze zelf behoefte hebben aan een duidelijk profiel en profileringskansen. De organisaties van het Gasberaad hebben begrip voor dit standpunt – voor hen is aardbevingsproblematiek ook niet de corebusiness maar iets waar ze nu eenmaal bij betrokken zijn en voelen -. De onderlinge verhoudingen zijn verder goed en in de praktijk komen de standpunten in hoge mate overeen en wordt er op onderdelen samengewerkt. Zowel de organisaties van het Gasberaad als de GBB hebben de afgelopen weken deelgenomen aan de overleggen met de NCG in de “maatschappelijke stuurgroep in oprichting”.
De Gasberaad organisaties hebben de afgelopen twee jaar in hun werk voor de Tafel in hoge mate gesteund op de staf van de Dialoogtafel. Die was er formeel voor iedereen maar de overheden en NAM hadden in de praktijk hun eigen organisaties die voor hen alles voorbereidden of ontwierpen. Voor de maatschappelijke organisaties was dat veel lastiger dus de praktijk groeide al snel dat zowel voorzitters als staf Dialoogtafel de maatschappelijke organisaties gingen helpen. Al was het maar om de Tafel nog enigszins in balans te houden.
Nu de Dialoogtafel ‘officieel’ ophoudt te bestaan vervalt daarmee ook de basis voor de stafondersteuning, zo redeneert de overheid. Een andere redenering had kunnen zijn dat er voor vijf jaar geld was gereserveerd om het gesprek met de samenleving te faciliteren en of dat nu Dialoogtafel heet of maatschappelijke stuurgroep, dat is niet relevant. Die redenering wordt niet gevolgd. En daarmee verdwijnt een kleine, professionele en toegewijde staf (al zeggen we het zelf) en staan de maatschappelijke organisaties er alleen voor.
Dan nu terug naar uw vraag of het Gasberaad zich ook bezig houdt met de risico’s van scholen. Wij hebben de stukken daarover ontvangen en gelezen (waarvoor dank). Maar we zijn niet in de gelegenheid geweest deze te bespreken of te agenderen. Praktijk van de afgelopen weken is dat de deelnemers van de maatschappelijke stuurgroep in het tempo van de NCG over zijn MJP moesten vergaderen en daarnaast moesten ‘onderhandelen’ met de NCG over hoe het vervolg van de dialoog eruit zou moeten zien. Daarnaast moesten ze naar bewonersbijeenkomsten over het woningmarktonderzoek, liep er een dorpenronde en moet het Gasberaad nog vorm gaan krijgen. En dat allemaal naast full time banen die al langdurig worden belast. Kortom, er kan gewoon niet meer bij..
De stafbezetting was door het sombere perspectief ook al gehalveerd van 4 naar 2 fte (fte betekend volledige baan, H.D.). En alleen al het bijhouden van mail en telefoon van burgers (en daar nog iets voor proberen te doen) kost een halve fte. Ik wil niet klagen. Ik wil alleen uitleggen waarom dingen hier gaan zoals ze gaan. En ja, misschien wil ik ook wel onze frustratie delen dat ook wij vinden dat we aan de ‘echte’ onderwerpen onvoldoende toe komen. Het is heel frustrerend dat er zoveel tijd verloren gaat met ‘bestuurlijk gedoe’ over stuurgroepen e.d.De bedoeling was dat het Gasberaad vanaf 1 januari vol aan de gang zou gaan en zich weer volledig zou storten op de inhoud. Beter voorbereid dan twee jaar geleden, en met meer ruimte om een eigen koers te varen. Maar daarvoor was enige facilitering wel noodzakelijk, alleen al de coördinatie tussen 7 organisaties is ‘een ding’ maar ook het beter naar buiten toe uitleggen wie of wat is het Gasberaad, wat doen ze, wat willen ze, was een ambitie. Ook de uitbreiding van het Gasberaad met andere partijen, en de wens om ‘losse stoelen’ in de maatschappelijke stuurgroep te reserveren voor wisselende individuele burgers, het waren allemaal plannen die klaar lagen voor 2016.
Door het weigeren het geld langer in te zetten voor faciliteren van een betekenisvolle dialoog houdt alle ondersteuning per half januari 2016 op. In plaats van mij nu te verdiepen in de scholenproblematiek ben ik aan het opruimen.
Bijzonder plezierig zo niet uiterst nuttig deze mail met toestemming te kunnen lezen.
Voor diegenen die de alderiaanse aanpak nog los van aard van vergoedingen en status)hebben kunnen volgen van alders in zijn lange gladde carriere, valt vooral op hoe de geluidscontouren, de innige samenwerking met lokale, provinciale en landelijke overheid en niet te vergeten met luchtvaart, schiphol en klm autoriteiten in elkaar stak. Doel was Schiphol + te laten groeien en tegelijkertijd de geluidscontouren en metingen zo aangepast te krijgen(en niet te vergeten de luchtvervuiling en vervuiling op de bodem) dat de Hub groot werd en liefst zo groot dat het als het ware vergelijkenderwijs met de “‘gasrotonde”‘ Schiphol een draaischijf werd, verdienmodel voor de betrokken overheden. Vliegtuigen zouden massaal minder geluid gaan maken en binnen de opgerekte, hergemeten(normstellingen) van de vergunningen ontstond(op last van de betrokken overheden en bv klm ea) veel meer ruimte voor vliegen en gevlogen worden dan mogelijk leek.Alders is het smeermiddel van hoge waarde voor de overheden en wordt alleen ingezet als het schuren pijn is gaan doen en doet en de waarheid zo deze door bestreden metingen nog bestond: Geweld werd en wordt aangedaan.
Niet voor niets wordt een man met een dergelijke achtergrond en ervaring benoemd als Nationaal Coordinator..Ik woonde zijn presentatie te Loppersum bij en “‘genoot”‘ van de oneManShow”‘die hij daar ten tonele letterlijk bracht.
Wat heeft die man een lef voor dat salaris en benoemingstermijn en de ten grondslagliggende kabinetsbesluiten voor zijn benoeming.
Eerst zien dan geloven. De maatschappelijke werkelijkheid is anders dan Alders en zijn volgelingen cq opdrachtgever willen doen geloven.De inwoners, kiezers dienen in een pak genaaid te worden en oplossingen te gaan accepteren die je eerst niet voor mogelijk zou houden. Bedachtzaamheid en uiterste gereserveerdheid zo niet wantrouwen voor zijn handelswijzen als zijn handelsmerk en aanpak zijn op zijn plaats. Wantrouw deze vos.
Groningen 24-12-2015