Auteur: Herman Damveld

Tot nu toe lagen de burgemeesters van De Marne en Delfzijl onder vuur vanwege hun deelname aan een onderzoek van de Nationaal Coördinator Groningen Hans Alders. Maar nu blijkt dat ook Merijn Wienk van de Groninger adviesorganisatie Libau hierin een belangrijke rol speelt. Volgens een insider is Wienk “mede de oorzaak van het duperen van vele beschadigde burgers in onze provincie.”

Er is veel gedoe over een onderzoek van Witteveen en Bos, waarin geconcludeerd wordt dat schade aan 1600 huizen in de zogeheten buitengebieden niet door aardbevingen veroorzaakt kan zijn. De Nationaal Coördinator Groningen (NCG) Hans Alders omarmde dat onderzoek en verwees ook graag naar de instemming die hij heeft gekregen van een begeleidingscommissie met onder meer de burgemeesters van De Marne (Koos Wiersma) en Delfzijl (Gerard Beukema). Deze burgemeesters kwamen vervolgens onder vuur te liggen. Maar ook het Gasberaad maakte deel uit van die begeleidingscommissie in de persoon van Merijn Wienk, werkzaam bij Libau, een bedrijf dat zichzelf omschrijft als “dé onafhankelijke adviesorganisatie voor ruimtelijke kwaliteit en cultureel erfgoed in Groningen en Drenthe.” Lees “Gerommel bij het Gasberaad en bij Hans Alders” verder

De NAM won in het gasjaar 2015/16 bijna één miljard kubieke meter gas uit de omgeving van Loppersum. Maar dat mocht niet van de Raad van State. De NAM probeert zich er nu uit te redden door te melden dat het om een waakvlam ging, maar dat klopt niet. Ook beroept de NAM zich op minister Kamp van Economische Zaken en als dat klopt heeft deze minister de uitspraak van de Raad van State naast zich neer gelegd. Lees “Hoe minister Kamp de NAM in zijn begroting ruim baan gaf voor ‘waakvlam’ in Loppersum” verder

Met de ontdekking in 1959 van het aardgas onder Groningen was de Shell niet erg gelukkig: “Blijf uit het gas, daar valt niets te verdienen,” was de opvatting. Verwarming van huizen en gebouwen met gas beschouwde Shell al helemaal als een onhaalbare kaart. Toch kreeg de Shell samen met Esso in 1963 de vergunning om het gas te winnen. Dat ging via hun in 1947 opgerichte dochteronderneming, de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM). De oliemaatschappijen wilden bovendien dat het voor de buitenwacht niet duidelijk werd dat de overheid zou profiteren van de gasinkomsten. Zo ontstond de ingewikkelde constructie die ook wel het gasgebouw heet en waar duizenden Groningers in vastlopen en verdwalen.
De VVD en de voorlopers van het CDA (KVP, ARP en CHU) waren het hiermee eens. Binnen de PvdA gingen stemmen op om de gaswinning te nationaliseren. Joop den Uyl als belangrijke voorman van de PvdA zei hierover: “Nationalisatie zou mijns inziens economische dwaasheid zijn.” Hij won het pleit. Daarmee was er een breed draagvlak in de regering en de Tweede Kamer om de NAM de macht over het Nederlandse aardgas te geven. Dat de NAM deze macht en invloed anno 2017 niet zomaar wil afstaan is logisch: de politiek heeft het immers zelf zo gewild. Lees “Hoe de NAM de macht kreeg over het Nederlandse aardgas” verder

Een groot aantal maatschappelijke groeperingen in Groningen heeft op 15 februari 2017 een oproep gedaan aan de Tweede Kamer. Ze willen:

1. dat de problemen rond de gaswinning zo snel mogelijk worden opgelost;
2. een verantwoord afbouwplan voor de gaswinning dat ingaat in 2018, zodat de regio en ook alle afnemers van Gronings gas weten waartoe ze zich moeten verhouden;
3. dat de NAM geen rol meer speelt in de schadeafhandeling;
4. dat Groningen koploper wordt bij de overgang naar duurzame energie.

De Tweede Kamer heeft daarop per motie bepaald dat de volgende zaken geregeld moeten worden:

1. de gaswinning verder terugbrengen;
2. de NAM uit het schadeafhandeling halen;
3. een uitkoopregeling ontwerpen voor ieder die weg wil uit het gebied;
4. het vertrouwen van de Groningers terugwinnen.

De vraag is: hoeveel energie gebruiken we eigenlijk en hoeveel elektriciteit? Wat is de rol van duurzame energie? Hoeveel zon en wind hebben we nodig om alle energie duurzaam op te wekken? Hoeveel aardgas zit er nog in het Groningen-veld, waar gebruiken we het voor en hoeveel levert het de overheid en de NAM op? Hoe veilig is de gaswinning en hoeveel aardbevingen zijn er geweest? Op deze en andere energievragen geven we hier in het kort antwoord. Lees “Wetenswaardigheden over aardgas en energie” verder

Het Staatstoezicht op de Mijnen (SodM) adviseerde in juni 2016 een gaswinning van 24 miljard kubieke meter (m3) gas uit het Groningen-veld. Maar het eerdere advies van 12 miljard m3 is beter. Verschillende politieke partijen streven ook naar 12 miljard m3 gas, zoals bleek bij het lijsttrekkersdebat in Groningen op 8 februari 2017.(1)
Het SodM stelde in rapporten van januari 2013 dat aardbevingen die schade veroorzaken snel ophouden als er jaarlijks niet meer dan 12 miljard m3 gas uit het Groningen-veld wordt gepompt.(2) (3) Dat getal wordt sindsdien vaak aangehaald als doel waarna we moeten streven. Lees “Veiligheid voorop betekent nog steeds 12 miljard kuub gaswinning uit Groningen” verder